ReflectLeer in het buitengewoon onderwijs: Sanctiebeleid en herstelgericht werken gaan hand in hand

Tekst bij deze video

Sprekers: Caroline Vancraeyveldt (kernexpert Education & Development, UCLL) en Annabel Box (orthopedagoge in BuBaO type 3/9 Ten Desselaer).

Wij proberen ook het gevolg of de sanctie die wij soms moeten koppelen aan gedrag altijd zo goed mogelijk te laten aansluiten aan hetgeen er gebeurd is.

Kan je daar een voorbeeld van geven?

Bijvoorbeeld als het een incident is geweest bij de turnles/turnleerkracht, dan gaat de leerling een tijdje niet bij de turnles kunnen aansluiten en gaat die het moeten goedmaken met de turnleerkracht.

Een leerling die materiaal vernielt, zoals vorige week werd er een laptop vernield, dat is moeilijk te herstellen maar dan gaat die leerling als herstel een taak moeten doen voor de school. Bijvoorbeeld alle vuilbakken gaan leegmaken, een gang dweilen of borstelen, dergelijke taakjes.

Als het leerlingen zijn die weglopen - we hebben hier leerlingen die weglopen binnen de school, maar ook leerlingen die weglopen buiten de school - dan gaan zij hun tijd moeten inhalen, al het werk dat ze gemist hebben moeten ze inhalen. Ofwel tijdens de speeltijd ofwel terwijl de klas knutselt of vrije tijd heeft.

Toch proberen wij altijd goed te bekijken naar wat er is gebeurd en waar het is gebeurd. En we overwegen of we een sanctie nemen en welke sanctie we dan gaan nemen.

En het belangrijkste: wij gaan altijd in gesprek met de leerling en focussen altijd heel hard op welk effect of welke impact het gedrag heeft gehad op de anderen, de andere leerlingen, de leerkracht, de klasgroep en hoe we de relatie kunnen herstellen. Dat is natuurlijk het allerbelangrijkste.

Dus het is herstellen en je zorgt dat er wat logische sancties komen als het gedrag echt over de schreef was. En daarnaast zet je ook in op zorgen dat de goede band hersteld is.

Ja, dat vinden we heel belangrijk, dat herstelgericht werken. We proberen ons niet te hard te focussen op dingen als: “Waarom heb je dat gedaan, wie heeft wat gezegd?”. We gaan veel meer kijken naar wat er is gebeurd en elke keer opnieuw die denkoefening maken: dit is het gedrag dat je gesteld hebt en wat is het effect of de invloed van het gedrag op anderen. Welke gedachte en gevoelens heeft dat bij de anderen teweeggebracht. Eigenlijk bij de beide partijen: welke gedachten en gevoelens heeft het bij jou teweeggebracht? Dat doen we echt altijd. Omdat we ook van mening zijn dat dat iets is wat kinderen moeten leren en door dat steeds opnieuw te doen zijn we van mening dat ze dat ook altijd beter gaan kunnen en daar op de duur ook meer rekening mee gaan kunnen houden.