ReflectLeer in het buitengewoon onderwijs: Communicatie met ouders
Tekst bij deze video
Sprekers: Caroline Vancraeyveldt (kernexpert Education & Development, UCLL) en Jana Daniels (orthopedagoge BuBaO type 3/9 Ten Desselaer)
Wat ik ook nog vaak hoor van scholen is dat ze verbinding met ouders zoeken, maar merken dat dat soms niet lukt. Hebben jullie daar tips voor uit jullie ervaring?
Als de communicatie een beetje ontbreekt, bedoel je?
Ja, bijvoorbeeld. Of als het probleem ontkend wordt, hoor ik vaak. Of dat het heel moeilijk is om de ouders te bereiken. Of dat het precies niet binnenkomt bij de ouders dat er iets aan de hand is en het kind meer opgevolgd moet worden.
Dat gebeurt hier ook wel. Wij zitten hier natuurlijk wel in het proces waar de ouders het al aanvaard hebben en de stap al gezet hebben naar gespecialiseerd onderwijs. Dan weten de ouders al dat er een diagnose is, zij zijn naar onze school gekomen en hebben hun kind ingeschreven. Dus dat accepteren is hier minder van toepassing, al lopen wij daar ook soms nog een beetje tegenaan bij ouders. Ze schatten het soms minder ernstig in dan dat wij het zien. We proberen dat op te lossen door heel hard in te zetten op de ouders hier op school krijgen bij de oudercontacten, 3 keer per jaar. Of online kan ook, dat kan helpen voor ouders die nog jonge kinderen hebben thuis, of die geen vervoer hebben naar school. Daarom dat we altijd ook de optie geven om online samen te komen. Soms is dat zelfs van op de gsm in de wagen terwijl de papa aan het rijden is. Maar we hebben het dan liever op die manier dan dat de info niet kan doorgegeven worden.
We proberen ook om tijdens de oudercontacten zoveel mogelijk externe hulpverleners uit te nodigen die rond het kind werken, zodat de ouders ook wel voelen we bezig zijn met hun kind. We laten we voelen dat het belangrijk is dat ze erbij zijn en dat ze met de school in overleg gaan zodat zij hun informatie kunnen doorgeven. Dus we proberen de gesprekken die er zijn ook wel zo nuttig mogelijk voor de ouders te maken. Die gesprekken duren meestal een half uur of langer. Ik denk dat een oudercontact in het regulier onderwijs vaak maar 10 minuutjes duurt of dat het toch snel moet gaan, waardoor er ook minder in de diepte kan gegaan worden. Bij ons is een oudercontact echt een overleg waar het ook gaat over hoe het thuis loopt, waar de ouders tegenaan lopen. Over wat we op school proberen, over wat de ouders thuis doen dat wij op school nog zouden kunnen toepassen. Zo krijgen de ouders ook het gevoel dat het een nuttig gesprek is voor hen, dat de school hun kind goed kent, dat er gemeenschappelijkheden zijn die zij ook herkennen.
Maar we hebben ook altijd ouders waarbij de communicatie heel moeilijk verloopt. Dan probeer ik bij die ouders de communicatie voor een stukje over te nemen, zodat het niet elk jaar een andere leerkracht is. Ik merk ook wel dat het bij sommige ouders belangrijk is om die vertrouwensband op te bouwen, en je blijft toch meestal orthopedagoog voor dezelfde klas of dezelfde leerling zodat je ook bij een nieuw schooljaar weet dat je bepaalde ouders bijvoorbeeld ’s avonds of tussen 12 en 13 uur in hun middagpauze moet bellen. De ouders hebben mijn gsm-nummer in hun telefoon staan en die van de nieuwe juf nog niet… Dus die vertrouwensband is ook belangrijk en dan kan het helpen dat dat een vaste persoon is over de schooljaren heen.
Wij werken ook met WhatsApp. Als ouders dat gemakkelijker vinden, dan kan dat ook. Maar dat is wel afhankelijk van de leerkracht. Sommige leerkrachten zien dat echt niet zitten en werken enkel via e-mail, maar de meeste leerkrachten zijn bereikbaar via WhatsApp en staan in contact met de ouders. Ik weet dat heel veel leerkrachten ook een WhatsApp-groepje hebben waarin foto’s van de leerlingen gepost worden. Aan het begin van het schooljaar wordt er gevraagd of de ouders hun telefoonnummer mag gedeeld worden met de andere ouders van de klas om een gemeenschappelijk groepje aan te maken en dan worden er dagelijks foto’s getoond van wat er gebeurd is in de klas. Op die manier is er ook wel een spontaner contact met de ouders wat ook helpt om dingen te bespreken. Maar inderdaad, we botsen er soms ook tegenaan dat het contact moeilijk verloopt en dat is dan heel lastig voor ons want het is belangrijk om de ouders mee te hebben, om de ouders achter ons te hebben staan. Dat is niet altijd zo, maar we proberen er wel aandacht aan te besteden om het belang daarvan aan de ouders duidelijk te maken.